Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Απολογισμός I

     
     Μια άδεια σχολική τάξη,ένα ακόμη πιο άδειο προαύλιο,κανένα κουδούνι κι ας έχει περάσει η ώρα του διαλείμματος,το κυλικείο άδειο από ουρά και κυρίως απόλυτη ησυχία παντού. Μια κοπέλα που ξεκολλάει χρωματιστά χαρτόνια και ζωγραφιές από τους τοίχους ενώ αναρωτιέται πότε τις κρέμασε και τώρα τις κατεβάζει.
         Η σχολική χρονιά τέλειωσε και μαζί της η δουλειά μου και όλο αυτό φέρνει αλλαγές που με οδηγούν στην συνήθεια να κάνω απολογισμούς.Πάμε πίσω στον Σεπτέμβρη....Αναμονή,αναμονή,αναμονή,αγωνία,άγχος,κούραση και refresh στο alfavita μπας και έγινε τίποτα,Και τσουπ μέσα Οκτωβρίου διορισμός,άιντε τρέχα στις Αθήνες για σπίτι,σχολείο και όλα αυτά.Εκείνες οι πρώτες μέρες ήταν πολύ δυνατές,σίγουρα αδυνάτισα από το άγχος,Πιστεύω ότι μύριζα ψαρίλα στο σχολείο ή τουλάχιστον έτσι ένιωθα,πρωτάκι εγώ,πρωτάκια και οι μαθητές μου!Πάραυτα μπήκα σε μια ρέγουλα,είχα και την στήριξη των συναδέλφων που με βοήθησε πολύ.Κύλισε ο καιρός μέχρι τα Χριστούγεννα,κάπου εκεί και λίγο πριν, μια περίεργη αίσθηση δυσφορίας μέσα σε πολύ κόσμο και πεσμένα κέφια.Κατάλαβα ότι ζόρισα τον εαυτό μου πολύ και αποφάσισα να χαλαρώσω.Το διάστημα μετά τις γιορτές ήταν πολύ καλύτερο,άρχισα να μαθαίνω και να λειτουργώ καλύτερα στη δουλειά και προσπάθησα να διασκεδάζω περισσότερο,άλλωστε η Αθήνα έχει τόσα να κάνεις και να δεις.Η ρουτίνα ήταν πολύ δυνατή και ο καιρός πέρασε,δεν κατάλαβα πότε φτάσαμε στο Πάσχα και στο καλοκαίρι.
      Ήταν μια πολύ δυνατή χρονιά, που με μεγάλωσε,με ωρίμασε και με ανεξαρτητοποίησε οικονομικά και ψυχολογικά.Μου έλειψαν πολύ οι αγαπημένοι μου άνθρωποι και παραδέχομαι ότι μακριά τους κλείστηκα στο καβούκι μου και δεν τόλμησα να προχωρήσω σε ουσιώδεις νέες σχέσεις.Αυτό ήταν το λάθος της χρονιάς,που ελπίζω να μην επαναλάβω του χρόνου.Ταυτόχρονα φιλίες έδειξαν την αξία τους, η μία φίλη που ήταν κοντά μου (σε απόσταση) αποδείχθηκε τόσο σημαντική,πέρασα μαζί της ένα ωραίο χειμώνα και την εκτίμησα ακόμη περισσότερο.Στον αντίποδα αυτού η κολλητή από τη σχολή σε μια απόσταση μισής ώρας επέλεξε τον έρωτα φέτος και δεν μου αφιέρωσε ούτε μια βραδιά.Δεν ξέρω αν το λέω με παράπονο ή με θυμό πάντως θεωρώ ότι οι άνθρωποι πάντα δίνουν δείγματα με τις επιλογές τους και αυτή η φιλία είδε την αρχή του τέλους της.
      Τώρα ετοιμάζομαι να γυρίσω στο σπίτι μου ,στη Θεσσαλονίκη που πάντα μου λείπει,να γυρίζω συνέχεια έξω με τις φίλες μου,να ξεκουραστώ και να περιμένω τον επόμενο Σεπτέμβρη με λίγη εμπειρία και ελάχιστη γνώση.Δεν ξέρω τι επιφυλάσσει το καλοκαίρι γενικώς,εύχομαι να έχουμε την υγεία μας!το επόμενο ποστ θα το γράψω από το πατρικό μου :))



-Κυρία εσύ που μένεις;
-Εδώ πιο κάτω είναι το σπίτι μου Μαρίνη αλλά ο μπαμπάς και η μαμά μου είναι στη Θεσσαλονίκη,εκεί μακριά που σου έδειξα στο χάρτη.
-Α κυρία να τους φέρεις εδώ,να σηκώσετε και να φέρετε το σπίτι σας εδώ στην Ελευσίνα!

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κάθε αρχή και δύσκολη...
Μετά, μαθαίνεις και αργότερα θα μαθαίνεις κ στους επόμενους...

Συγχαρητήρια και που βρήκες δουλειά τόσο σύντομα, μεγάλη υπόθεση!!

Καλό μας καλοκαίριιι ;)))

zoza είπε...

Έτσι είναι,έχουμε μέλλον μπροστά μας!
(που πήρε μια μετακόμιση να απαντήσω)

Καλό καλοκαίρι :))))

zoza είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.