Καλέ που είσαι;

Φωνή της συνείδησης του μπλογκ: Μαρή που έχεις εξαφανιστεί;
Εγώ: Εεεεεεε......
Φωνή:Τι εεε;;;;έτσι είπαμε; τόσο πολυάσχολη είσαι πια;τόσο απαιτητική είναι η ανεργία;
Εγώ: Ε να χάθηκα λίγο, εντάξει δεν ήταν λόγω ανεργίας.
Φωνή:Αλλά τί ήταν; μη μου το παίζεις χαλαρή,ξέρω οτι το μυαλό σου παράγει σκέψεις για όλα συνεχώς.Καμία δεν ήταν άξια να αποτυπωθεί κι εδώ;
Εγώ:Καλά καλέ μονότερμα με πήρες.Εννοείται πως το μυαλό μου παράγει σκέψεις(και τι μυαλό) , απλά το αναβάλλω συνέχεια,είναι και η καθημερινότητα.Το σκέφτομαι συχνά να γράψω κάτι αλλά πολλές φορές ηλιθιωδώς διστάζω.
Φωνή: Χμμμ....εντάξει το δέχομαι αλλά δεν υπάρχει λόγος για δισταγμούς,εδώ κάνουμε το ανώνυμο ξεβράκωμα μας χωρίς τύψεις.Έχεις αυστηρή προθεσμία,θα περιμένω να δω άμεσα αναρτήσεις.
Εγώ:Ναι καλό μου μπλόγκ θα προσπαθήσω να είμαι πιο συνεπής!
Φωνή: Άντε να σε δω.....