Είπα στον εαυτό μου ότι φέτος θέλω να γράφω πιο συχνά στο blog, λίγο από ψώνιο,λίγο από ανάγκη ,λίγο από ελπίδα οτι γράφοντας γράφεις καλύτερα.Κι εκεί που αναρωτιόμουν τι να γράψω συνειδητοποίησα ότι είμαι εδώ (στην blogoσφαιρα ή όπως λέγεται) ένα χρόνο.Και χάρηκα λιγάκι. Ήταν ένας χρόνος που δειλά άφηνα εδώ μικρές ή μεγάλες σκέψεις με την ευχή να είναι ευχάριστες τουλάχιστον σε όποιον αποφασίσει να τις διαβάσει.Κι είναι ένας χρόνος δυνατός,που έζησα πολλά πράγματα και πολύ διαφορετικά.Με βρίσκει λοιπόν αυτή η "επέτειος" άνεργη,στο παιδικό μου δωμάτιο,με οικονομική στενότητα,γενικότερη αβεβαίοτητα ΑΛΛΑ με βρίσκει και ανάμεσα στις φίλες μου,στην πόλη μου,ήρεμη,ξεκούραστη και σίγουρα πιο χαρούμενη για να μην πω καμιά άλλη βαριά κουβέντα.Συνεχίζω να ελπίζω λοιπόν και να αισοδοξώ οτι με κάποιον τρόπο τα πράγματα θα πάνε καλά.Α και χρωστάω αμφισβήτηση για να δικαιολογήσω τον τίτλο μου,θα προσπαθήσω να την ξεδιπλώσω στο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου