Τα μέσα μαζικής μεταφοράς έχουν ψυχαναλυτικές ιδιότητες,τέλος! Πολλές φορές παίρνω το αστικό που χρειάζεται περισσότερη ώρα για να με πάει σπίτι,έτσι για κατανάλωση εικόνων και σκέψεων.Σήμερα προφανώς λόγω Αγίου Βαλεντίνου έβλεπα πολύ κόσμο να κυκλοφορεί με κόκκινα μπαλόνια,λουλούδια,γλυκά και όλα αυτά τα κλασικά καταναλωτικά.Σκεφτόμουν οτι ακόμη κι αν έχεις γκόμενο και αισθήματα καταπιεστική είναι η όλη φάση,να του πάρω κάτι,να κάνουμε κάτι διαφορετικό,θα με ρωτήσουν αν βρεθήκαμε,τι κάναμε,αν μου πήρε τίποτα,μπλα μπλα μπλα.
Κι όπως κοιτούσα τους ανθρώπους απο το παράθυρο του λεωφορείο,βλέπω μπαίνει στο αστικό ένα πιτσιρίκι,μελαχρινό μάλλον τσιγγανάκι, γύρω στα 6-7.Έτρωγε ένα σάντουιτς,κάθησε σε μια θέση,δεν κατάλαβα αν ανάμεσα στον κόσμο ήταν κάποιος μαζί του.Σε λίγες στάσεις κατέβηκε,μόνο του.Έμοιαζε άνετο,περπατούσε μασουλώντας μέσα στη νύχτα και πήγαινε όπου ήταν να πάει. Σοκαρίστηκα, ξέρω είμαι μικρή ακόμα και ανακαλύπτω τον κόσμο.Τι σου είναι να βγαίνεις στη ζωή τόσο νωρίς,να παίρνεις μόνος το λεωφορείο και ποιος ξέρει πόσα άλλα πράγματα κάθε μέρα σε μια τόσο τρυφερή(κλισέ) ηλικία.Κοίταξα τον εαυτό μου στο τζάμι και είπα απο μέσα μου "Σκάσε,με τους Βαλεντίνους και τις μαλακίες,να είσαι ευχαριστημένη για ό,τι έχεις."
End of session
