Η βία δεν είναι λύση

....ενώ η Λία είναι Βίσση!Ξέρω,ξέρω χαζό αστείο και φορεμένο αλλά μου ήρθε και το κότσαρα. Και προφανώς υπάρχει λόγος.Προχθές βρέθηκα στο φουαγιέ μιας σχολής στο ΑΠΘ (θέλω να πω χιλιαδυο για νοσταλγία των φοιτητικών χρόνων αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) και εκεί που πίναμε καφέ με δυο φίλες γίνεται το εξής περιστατικό. Δύο κοπέλες,καθόντουσαν σε τραπεζάκια αριστερής παράταξης νομίζω,άρχισαν να διαπληκτίζονται.Μετά από λίγο ο διαπληκτισμός έγινε καβγάς, οι τόνοι ανέβηκαν,άρχισαν να σπρώχνονται (τα κορίτσια όχι οι τόνοι) και σε κάποια φάση πέταξαν κάτω τις τσάντες τους προφανώς δηλώνοντας έτοιμες για όλα.Η μια πρόλαβε να πιάσει την άλλη απο τα μαλλιά ενώ η δεύτερη την κρατούσε απο το γιακά.Μια τρίτη προσπαθούσε να της χωρίσει,γύρισε και στους δαπίτες που χάζευαν με χαρά,μόνο ποκ κορν δεν πρόλαβαν να πάρουν και τους είπε:τι κοιτάτε ρε θέατρο  είναι; Τελοσπάντων οι κοπέλες σταμάτησαν και η μία έφυγε ενώ η άλλη γύρισε και έκατσε στην παρέα της. Φυσικά η περιέργεια μου νίκησε την ντροπή και γι αυτό παρακολούθησα το όλο σκηνικό.Αυτό που με σοκάρει είναι τι μπορεί να κάνει δυο ανθρώπους να έρθουν στα χέρια.Η μία φίλη μου είπε γκομενικό, εγώ πιστεύω οτι μπορεί να ήταν και τίποτα παραταξιακό ή πολιτικό. Όπως και να έχει και όσο και να βγαίνεις απο τα ρούχα σου και να σε πνίγει το δίκιο είναι δυνατόν να παίξεις ξύλο με κάποιον; Και άντε και κέρδισες και τον/την έδειρες, δικαιώθηκες ; Η βία με τρομάζει και με απωθεί πάρα πολύ κι ας κάθισα η περίεργη να δω τι θα γίνει.
Και κλείνω με το αστείο της υπόθεσης γιατί καλό είναι να το βλέπουμε και έτσι. Όσο οι κοπέλες σπρώχνονταν πλησίασαν σε ένα σημείο που στέκονταν δύο κύριοι μεγάλοι σε ηλικία,πιθανότατα καθηγητές, και έπιναν καφέ.Μόλις οι κοπέλες έφτασαν κοντά τους ο ένας  τράβηξε τον άλλο κοντά του και πήγαν παραπέρα κοιτώντας ταυτόχρονα σαν φοβισμένα κοριτσάκια αντί να χωρίσουν τις κοπέλες και να πουν καμιά σοβαρή κουβέντα αλλά τι τα θες,κακή η βία αλλά και η δειλία-αδιαφορία....