Πέρα απο τα εγκυκλοπαιδικά και γεωγραφικά είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος γι αυτό και αποφάσισα να του αφιερώσω ένα ποστ. Βρέθηκα εκεί πρώτη φορά ως πρωτοετής το 2007 με κάποιες απο τις κολλητές μου και πέρασα μια χαρά.Το 2008 δεν πήγα λόγω βλακείας-έρωτα και απο το '09 μέχρι και φέτος καθιερώθηκε ως ετήσιο....προσκήνυμα!
Στο Ποσείδι κυκλοφορεί κάθε καρυδιάς καρύδι και όπου κι αν σταθείς,κυρίως τον Ιούλιο,έχει κόσμο. Ροκάδες με κιθάρες,τύποι που έφεραν ηχεία αλλά ξέχασαν πετσέτες και μαγιό,γκόμενες που ισιώνουν μαλλιά και βάφονται 3 το πρωί πριν πάνε στο beach bar για ξεσάλωμα,διάφορες άλλες κατηγορίες και ανάμεσα τους εμάς που νομίζουμε οτι είμαστε φυσιολογικοί. Σκηνές στημένες αλφάδι,άλλες μισοχαλασμένες,ροχαλητά,πατούσες που βγαίνουν απο τη σκηνή για να πάρουν αέρα,παντού σκόρπιες ψάθες,σαγιονάρες και άμμος.
Επεισοδιακές καταστάσεις γιατί μέσα στο πλήθος κυκλοφορούν και "επικίνδυνοι" τύποι,νταήδες που έσπασαν τη σκηνή μιας φίλης,βλάκας μαστουρωμένος που κατούρησε την επόμενη σκηνή της ίδιας φίλης(τυχερό κορίτσι) και την ομπρέλα μου (άλλο τυχερό κορίτσι),άλλος μάγκας και καλά που τα έσπασε σε λαική βραδιά στην καντίνα και κατέληξε σε κομματώδη κατάσταση στο ιατρείο του κάμπινγκ. Όχι δεν έχω μπλέξει με τον υπόκοσμο απλά όπως όλα τα μέρη έχει τα καλά του και τα κακά του και είναι καλό να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.Για να τελειώνω με τα αρνητικά της υπόθεσης,αυτό το κάμπινγκ έχει μια μεγάλη δόση ασυδοσίας σε φασαρία και αλκοόλ οπότε πας λίγο συνειδητοποιημένα και όσο αντέξεις τους "γείτονες" και την ελαφριά απλυσιά και έλλειψη ανέσεων που συνεπάγεται ένα κάμπινγκ.
Και πάμε τώρα στα καλά(πολλά άσχημα βλέπω οτι έγραψα,σιτ)
Βασική προυπόθεση όπως σε όλα τα μέρη του κόσμου είναι να έχεις καλή παρέα, με τα σωστά φιλαράκια είναι όνειρο η υπόθεση.Οι προσωπικές μου αναμνήσεις περιλαμβάνουν λίγη ηλιοθεραπεία,πολλές βουτιές,έναν ήλιο που τον κοιτάς με κλειστά μάτια και απο μέσα βλέπεις κόκκινο,πολλά γέλια,περιοδικά και βιβλία απλωμένα σε ψάθες,ανάγνωση ζωδίων,σχολιασμός των υπόλοιπων παρεών,κορόιδεμα σε ζευγαράκια που προφανώς συνουσιάζονται μέσα σε πολύ κόσμο με σουπερ έκδηλες εκφράσεις πόθου,αγόρια που παίζουν ρακέτες και πρέπει να εντοπίσουμε που μένουν,ουρά στη λέσχη για ένα πιάτο φαί,σουβλάκια στην καντίνα που εκ περιτροπής αναλαμβάνουν οι φοιτητικές παρατάξεις(καλύτερο σουβλάκι η ΚΝΕ τελείως αντικειμενικά) και πρωινές πίτες και παγωτά απο το μίνι μάρκετ.Ακόμη, χοροί στο μπιτσόμπαρο (να εισαχθεί στο επόμενο λεξικό κύριε Μπαμπινιώτη) ανεξαρτήτου ώρας,δροσερά ντουζάκια να φύγει το πολύ αλάτι,ταλαίπωροι ύπνοι σε σλιπινγκ μπαγκ χωρίς μαξιλάρι,μπύρες,χαζές φωτογραφίες,ανέκδοτα,πειράγματα με αγνώστους,κλειστά κινητά λόγω μπαταρίας,πολύς γνωστός κόσμος,καμιά νέα (άδοξη) γνωριμία και πονεμένη μέση αφου καθόμαστε μονίμως κάτω.Και όλα αυτά με αποκορύφωμα μια βραδιά στο απόλυτο σκοτάδι με μια ωραία παρέα και ένα καλό παιδί που έφερε κιθάρα,αμέτρητα τραγούδια κάτω απο τον έναστρο Αυγουστιάτικο ουρανό, απο Λοϊζο
μέχρι Καρρά.Τραγούδησα χωρίς να σκέφτομαι πόσο καλή φωνή έχω,απο την ψυχή μου κοιτάζοντας τα αστέρια και κάνοντας ευχές για όλα τα μικρά και μεγάλα της ζωής.Και μια ανατολή,που πάντα είναι τόσο γοητευτική όσο και το πιο διάσημο ηλιοβασίλεμα.
Ξέχασα οτι νιώθω πως μεγάλωσα κι ας είμαι ακόμη μικρή,ένιωσα το αίμα μου να βράζει και τη νιότη μου να είναι εκεί ανθεκτική ακόμη σε "κακουχίες" και ξενύχτια που φοβόμουν να κάνω.Γι αυτό μ'αρέσει αυτό το μέρος γιατί καταλαβαίνεις οτι είσαι νέος και η ζωή είναι πολύ πολύ όμορφη.
Δεν ξέρω αν θα ξαναπάω,δεν είμαι πια φοιτήτρια και οι φίλες μου τελειώνουν του χρόνου,όπως και να έχει κρατώ μια στρόγγυλη πέτρα κρυμμένη στην τσάντα μου για γούρι,για τις εποχές που έρχονται,καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!
